Αγαπημένα Γλαρολυκόπουλα, γεια σας!
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η έδρα του εκδοτικού μας βρίσκεται τα τελευταία δύο χρόνια στα Άνω Λιόσια.
Εκεί βρίσκονται οι υπολογιστές μας, οι εκτυπωτές, όλα τα έγγραφα της επιχείρησης, φάκελοι συσκευασίας, διάφορα αναλώσιμα (cd, θήκες, γραφική ύλη κ.ο.κ.) και φυσικά οι κούτες με τα τυπωμένα βιβλία.
Όταν πήγαμε το πρωί της 22ας Αυγούστου για να ξεκινήσουμε τις εργασίες μας, σίγουρα δεν περιμέναμε να αντικρίσουμε φλόγες να κατεβαίνουν προς το χώρο μας καταπίνοντας όσα δέντρα έβρισκαν στον δρόμο τους. Σίγουρα δεν περιμέναμε να ακούσουμε εκρήξεις από το βουνό, ανθρώπους να φωνάζουν, σειρήνες, ελικόπτερα και τα τηλέφωνα να χτυπούν ασταμάτητα από αγχωμένους φίλους και συνεργάτες. Και σίγουρα δεν περιμέναμε να μετατραπεί όλο αυτό το χάος σε ένα παραλήρημα απόδοσης ευθυνών, κατηγοριών και τυφλού μίσους.
Έχουμε πολλή οργή και απογοήτευση μέσα μας αλλά δεν θα αναλωθούμε σε αυτό, γιατί δεν μας απασχολούν οι πολιτικές σκοπιμότητες και το “παιχνίδι” που παίζεται στις πλάτες όσων έχασαν τις περιουσίες τους.
Αντιθέτως θα σταθούμε στο συμπέρασμα που προέκυψε μετά από δύο πολύ δύσκολα 24ωρα: Έχουμε μόνο ο ένας τον άλλον.
Αυτό που ζήσαμε ήταν μοναδικό. Και δεν αναφερόμαστε στον τρόμο της πύρινης κόλασης που σταμάτησε μόλις 500 μέτρα από εμάς. Αναφερόμαστε στην ενότητα, την συμπαράσταση και την αλληλεγγύη που βιώσαμε.
Ολόκληρη η γειτονιά, άνθρωποι με ποικίλες διαφορές μεταξυ τους – ακόμη και με χρόνιες έντονες αντιπαραθέσεις, ενώθηκε για να βοηθήσει την πυροσβεστική να προστατεύσει τις ζωές μας. Τη μέρα εναλλάσαμε τις μάνικες και φροντίζαμε για φαγητό και ενυδάτωση, το βράδυ κοιμόμασταν με βάρδιες ώστε να έχουμε το νου μας για αναζωπυρώσεις. Αγαπημένη μας εικόνα τα παιδιά που έβαζαν νερό στα ελάφια και έβρεχαν τις χελώνες που προσπαθούσαν να απομακρυνθούν από τη φωτιά. Όλοι μαζί, άνθρωποι που μπορεί να μην είχαμε πει ούτε ένα “γεια” μέχρι πρότινος ή και να είχαμε διαφωνήσει για μικρότητες. Όλοι μαζί.
Δε μας χωρίζουν εθνικότητες, θρησκείες, σεξουαλικός προσανατολισμός, κοινωνικό ή πολιτικό υπόβαθρο – εφόσον δεν αντιτίθενται στις αυτονόητες πανανθρώπινες αξίες. Έχουμε μόνο ο ένας τον άλλον. Με αυτή τη φιλοσοφία ξεκινήσαμε και τους Γλαρόλυκους, με αυτή συνεχίζουμε.
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να πούμε ένα μεγάλο “Ευχαριστώ!” σε όλους όσους στάθηκαν στο πλευρό μας, σε όσους τηλεφώνησαν, σε όσους επικοινώνησαν μέσω κοινωνικών δικτύων, σε όσους μας νοιάστηκαν.
Η σκέψη μας είναι στους ανθρώπους που έχασαν τις περιουσίες τους, ευχόμενοι να μην έχασαν και ανθρώπους τους.
Είμαστε ζωντανοί, είμαστε δυνατοί και συνεχίζουμε. Και δηλώνουμε διαθέσιμοι να συμμετάσχουμε σε όποια πρωτοβουλία αναδάσωσης και αναγέννησης του φυσικού περιβάλλοντος, καθαρισμού κ.ο.κ προκύψει στην περιοχή και σε όποια ανάγκη για δωρεά ρούχων, τροφίμων ή άλλων ειδών πρώτης ανάγκης που μπορεί να χρειαστούν οι πληγέντες.
Όσο κάποιοι επιδίδονται σε κυνήγι μαγισσών και ψάχνουν τρόπους να εκμεταλλευτούν καταστάσεις, εμείς θα στεκόμαστε ταπεινά απέναντι τους και θα δηλώνουμε ξεκάθαρα πως έχουμε μόνο ο ένας τον άλλον.
Καλή δύναμη σε όλους!
Μπράβο παιδιά! Σπανίζει αυτή η ανθρωπιά κ η ενσυναίσθηση σήμερα! Δυστυχώς το συμπέρασμα που βγάλατε ισχύει εδώ κ αιώνες σ’αυτη τη χώρα.. έχουμε μόνο ο ένας τον άλλον! Πρέπει να σηκωθούμε όμως όλοι απ’τον καναπέ,να ξεβολευτούμε,να στραπατσαριστούμε αν θέμε ν’αλλάξει αυτό.. Φωνάζω για τ’αδικο με υψωμένη γροθιά κ προσεύχομαι γι’αυτόν τον τόπο και τους ανθρώπους του.. Καλή δύναμη σε όλους μας!